Mensen verliezen door een ongeval de controle over hun eigen situatie. Hierdoor kan er geen opvolging worden gegeven aan de signalen die hun lichaam geeft om de situatie te ontvluchten. Om deze reden ontwikkeld 20% van de mensen die zwaargewond raken door een ongeval een posttraumatische stressklachten of een angststoornis.

Hulp- of zorgverleners kunnen een grote rol spelen in het beperken van de kansen op genoemde klachten. In de acute fase zijn hulpverleners vaak sterk gericht op het verlenen van eerste hulp en eventueel de bevrijding van een slachtoffer. Juist in deze fase kan gerichte aandacht voor de mentale en fysiologische toestand van het slachtoffer het risico op posttraumatische stressklachten of angststoornissen beperken.

Uit onderzoek in België en Frankrijk (Erik de Soir e.a. 2006/2010) blijkt dat slachtoffers die in de acute fase goed begeleidt zijn een groot gevoel van veiligheid en rust hebben ervaren. Ook is vastgesteld dat slachtoffers, na het eerste contact met hun hulpverlener, voor hun gevoel korter vast hebben gezeten dan daadwerkelijk het geval was. Dit zijn factoren die niet alleen de hulpverlening ondersteunen maar ook de kans op psychische klachten na een ongeval sterk beperken.

Op basis van dit onderzoek is er in België en Frankrijk een training ontwikkeld. Op grote schaal worden hulp- en zorgverleners getraind in het toepassen van een aanpak waarmee slachtoffers op goede wijze mentaal en fysiologisch begeleid worden. Hiermee worden zij in staat gesteld om een belangrijke bijdrage te leveren aan het voorkomen van klachten bij slachtoffers na een ongeval. Zij kunnen echt een verschil maken voor de mensen die zij bijstaan tijdens een inzet.

Bijna drie jaar geleden, ik was toen nog in dienst van de VRH, mocht ik een training van Erik de Soir meemaken over mentale veerkracht. Tijdens deze training stond hij kort stil bij dit thema en de mogelijkheden om direct in de acute fase van de hulpverlening te werken aan het voorkomen van klachten na een ongeval. Het onderwerp trok mij direct aan. In mijn loopbaan bij de brandweer heb ik zelf ervaren en gezien dat de wijze waarop mensen worden begeleid bepalend kon zijn voor de manier waarop de inzet verliep. Nu kwam ook naar voren dat je niet alleen iemand goed kon helpen in het moment. De inzet van een hulpverlener kan ook bepalend zijn voor het al dan niet krijgen van klachten na het ongeval. En dat met beperkte kennis en eenvoudige technieken die ook tijdens de hulpverlening een belangrijke bijdrage leveren aan de kwaliteit van de inzet.

De begeleiding is gebaseerd op uitgangspunten van de hypnotische inductie. Visualisatie, ademhaling en taalgebruik spelen hierbij een belangrijke rol om een slachtoffer mentaal en fysiologisch te stabiliseren. Een slachtoffer krijgt geleidelijk aan het gevoel van controle terug en wordt rustiger. De hulpverlening kan hierdoor beter verlopen en het risico op klachten achteraf wordt direct in de acute fase beperkt.

Drie jaar na de genoemde training ben ik inmiddels erkend hypno- en emdr-therapeut. Het thema heeft mijn interesse gehouden en door de opleidingen die ik heb gevolgd ben ik nu in staat om dit actief uit te dragen.

Op basis van het onderzoek van Erik de Soir en de rode draad de training die in België en Frankrijk wordt verzorgd heb ik een eigen training ontwikkeld. Mijn ervaring in de operationele dienst van de brandweer en de nieuw vergaarde kennis en vaardigheid worden hierin gecombineerd. Mijn doel is om hiermee hulp- en zorgverleners in staat te stellen het verschil te maken voor een slachtoffer. Om mensen in een moeilijke situatie het gevoel van controle terug te geven en de kans op posttraumatische klachten of angststoornissen sterk te beperken.

Wil je onderzoeken of deze training iets voor jou of jouw organisatie is stuur mij dan een mail via paul@guidare.nl. Je kunt via deze link ook aanvullende  informatie downloaden.